Doesbergiana borneoensis

Doesbergiana borneoensis[1]
Durai, 1987
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	pluskwiaki
Podrząd	pluskwiaki różnoskrzydłe
Infrarząd	Pentatomomorpha
Nadrodzina	tarczówki
Rodzina	Dinidoridae
Podrodzina	Megymeninae
Plemię	Megymenini
Rodzaj	Doesbergiana
Gatunek	Doesbergiana borneoensis
Systematyka w Wikispecies

Doesbergiana borneoensis – gatunek pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny Dinidoridae. Jedyny z monotypowego rodzaju Doesbergiana^[2].

Taksonomia

Gatunek i rodzaj opisane zostały po raz pierwszy w 1987 roku przez P.S.S. Durai na podstawie pojedynczej samicy odłowionej na Borneo w 1894 roku i zdeponowanej w Muzeum Historii Naturalnej w Lejdzie^[3]. Według wyników analizy kladystycznej Anny Kocorek i Jerzego A. Lisa rodzaj ten zajmuje pozycję siostrzaną względem rodzaju Megymenum. Oba te rodzaje tworzą plemię Megymenini w obrębie podrodziny Megymeninae, charakteryzujące się pięcioma synapomorfiami. W przeciwieństwie do Megymenum, cechy diagnostyczne Doesbergiana mają jednak charakter homoplazji^[4].

Morfologia

Pluskwiak o ciele długości 21 mm i szerokości 12 mm, prawie jajowatym w zarysie, z wierzchu słabiej, a od spodu silniej wypukłym. Ubarwienie ma czarne, na przedpleczu z metalicznym połyskiem; zakrywki są jasnobrązowe^[3].

Dłuższa niż szeroka głowa cechuje się płytkami żuwaczkowymi przedłużonymi przed przedustek w formie dwóch łukowatych rogów, czym przypomina należącą do Dinidorinae Urusa. Boczne brzegi głowy są sinusoidalne. Oczy złożone są szypułkowate. Odległość między przyoczkami jest prawie równa odległości między przyoczkiem a brzegiem oka złożonego. Sięgająca w spoczynku do bioder tylnej pary kłujka zbudowana jest z czterech członów^[3], z których pierwszy sięga aż do środka przedpiersia^[3][4], a drugi jest najdłuższy. Bukule są wyniesione i płatowate^[3].

Poprzeczne przedplecze ma na przednim brzegu węższą od głowy obrączkę apikalną, a kąty przednio-boczne wyciągnięte w formę pary spiczastych wyrostków^[3][4]. Niemal tak długa jak szeroka tarczka ma jamkowate wciski w kątach przednich, lekko faliste brzegi boczne i wąsko zaokrąglony wierzchołek. Półpokrywy mają nieco dłuższe od tarczki przykrywki i nie dochodzące do końca odwłoka zakrywki. Głęboki rowek biegnie środkiem śródpiersia i zapiersia. Gruczoły zapachowe zatułowia mają duże kanaliki wyprowadzające i okrągłe ujścia^[3].

Odwłok ma odsłonięte listewki brzeżne z trójkątnymi guzkami w tylno-bocznych kątach segmentów^[3]. Genitalia samicy mają krótką rurkowatą część przewodu spermateki^[4].

Rozprzestrzenienie

Gatunek orientalny, endemiczny dla Borneo^[3].

Przypisy